Τα πεύκα που γέρνουν και οι επιδιώξεις του μητροπολίτη
Την περίοδο που διανύουμε συμπληρώνεται αισίως σχεδόν ένας χρόνος από το «μπλόκο» που επέβαλε στην «Αττικό Μετρό Α.Ε.» ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος ως πρόεδρος του Δ.Σ. στο Παπάφειο Ιδρυμα, προσφεύγοντας στο ΣτΕ για να αποτρέψει την κατασκευή υπόγειου σταθμού του μετρό σε χώρο του οικοτροφείου. Η «κόντρα» σταδιακά εξελίσσεται σε σοβαρό «αγκάθι» για την πόλη, αφού ξεφεύγει από τα επίπεδα της απλής διένεξης ανάμεσα στην εταιρεία και το Ίδρυμα και αρχίζει πλέον να αποκτά ευρύτερες κοινωνικο-οικονο-μικές διαστάσεις.
Είναι ενδεικτικό ότι από την καθυστέρηση που έχει σημειωθεί λόγω της προσφυγής, το κόστος κατασκευής του «σταθμού Παπάφη» εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ενώ, επιπρόσθετα, χάνεται η ευκαιρία να συγκροτηθεί ένα καινούριο εργοτάξιο στο οποίο θα μπορούσαν κατ’ ελάχιστο να δημιουργηθούν 100-150 νέες θέσεις απασχόληση. Κι όλα αυτά, σε μια εποχή και ένα ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον, το οποίο καθιστά την εξεύρεση εργασίας περίπου ισοδύναμο της επιτυχίας στο… λαχείο. Αν, πάλι, επιβεβαιωθεί ο υπαρκτός κίνδυνος της οριστικής ματαίωσης των εργασιών ανέγερσης του σταθμού μέσα από τη δικαίωση του ιδρύματος από το ΣτΕ, τότε το τίμημα θα είναι ακόμη μεγαλύτερο για το κοινωνικό σύνολο καθώς θα αφορά συνολικά σχεδόν 100.000 κατοίκους της περιοχής πέριξ του Παπαφείου αλλά και από την Τούμπα και τη Χαριλάου οι οποίοι, όταν ολοκληρωθεί η βασική γραμμή των 9,6 χλμ, δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν από το μετρό.
Το εξοργιστικό είναι ότι η κατάσταση φαίνεται ότι έφθασε εδώ που είναι σήμερα για καθαρά οικονομικούς λόγους. Η προσφυγή του κ. Άνθιμου, αν και επικαλείται περιβαλλοντικούς όρους (σ.σ. την κοπή 12 γερασμένων πεύκων στην αυλή του Παπαφείου), το περιεχόμενό της είναι μάλλον προσχηματικό, διότι τα συγκεκριμένα δέντρα έχουν ήδη χαρακτηριστεί επικίνδυνα από την ίδια τη διεύθυνση του οικοτροφείου, με έγγραφο που φέρει ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου του 2009 και παραλήπτη τις αρμόδιες υπηρεσίες του δασαρχείου και της Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων. Ο διευθυντής ενημερώνει τις δημόσιες αρχές -με αφορμή ένα πεύκο που «έγερνε επικίνδυνα επί χρόνια- ότι «στο χώρο υπάρχουν και άλλα δέντρα με την ίδια κλίση […] υπάρχει φόβος πτώσης αυτών, με συνέπεια να υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης σωματικών και υλικών ζημιών».
Η αντίφαση είναι προφανής. Ωστόσο, πίσω της υπάρχει λογική εξήγηση και σχετίζεται με το στόχο του μητροπολίτη να πιέσει για την καταβολή από την Αττικό Μετρό ενός ποσού περίπου 10 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση έναντι των απαραίτητων απαλλοτριώσεων, αντί των 2,5 εκατ. ευρώ, που ήδη επιδίκασε δικαστήριο στο οποίο είχε προσφύγει η εταιρεία και το οποίο κρίθηκε μικρό από τη διοίκηση του ιδρύματος.
Η αλήθεια είναι ότι ο μητροπολίτης με τα χρήματα που διεκδικεί θέλει να προχωρήσει σε ριζική ανακαίνιση του οικοτροφείου, στο οποίο αυτή τη στιγμή μεγαλώνουν περί τα 50…55 ορφανά. Ο σκοπός δηλαδή, με όρους θρησκευτικούς, είναι ιερός. Η Εκκλησία, όμως, δεν μπορεί να βλέπει τα πράγματα με τον παραμορφωτικό φακό των διακρίσεων. Οφείλει να είναι φιλεύσπλαχνη προς όλους κι όχι μόνο εκεί που έχει ίδιο συμφέρον. Διότι, εξίσου, καλός και ιερός σκοπός είναι επίσης:
Να μη ζημιωθεί το ελληνικό δημόσιο με πρόσθετες δαπάνες.
Να βρουν δουλειά 100-150 άνεργοι οι οποίοι πιθανώς σήμερα να μην είναι σε θέση να εξασφαλίσουν τα δικά τους παιδιά και
Να μπορούν, μελλοντικά, να εξυπηρετούνται στις καθημερινές τους μετακινήσεις άλλοι σχεδόν 100.000 Θεσσαλονικείς, μέσα από τη χρήση του συγκεκριμένου μέσου σταθερής τροχιάς.
Υπό αυτή την έννοια, αποτελεί μεγάλη ευκαιρία αυτή που δίδεται στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης με αφορμή συναντήσεις τις οποίες θα έχει με εκπροσώπους της Αττικό Μετρό αλλά και με το νέο δήμαρχο της πόλης Γιάννη Μπουτάρη προκειμένου να επανεξετάσουν το θέμα και να αναζητήσουν κοινό τόπο επ’ ωφελεία όλων. Γιατί η έλλειψη μέτρου όσον αφορά στα πείσματα, στην υπόθεση του Μετρό, δεν είναι σε συμφέρον κανενός. Ιδίως, ίσως, για το προφίλ της Εκκλησίας έναντι του ποιμνίου της. Οπότε, λίγο νερό στο κρασί είναι βέβαιο ότι δεν θα βλάψει. Και καλό θα είναι να το πράξει εγκαίρως ο κ. Άνθιμος, διότι το Μάιο εκτός απροόπτου αναμένεται και η εκδίκαση της υπόθεσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα.
