Νέες καθυστερήσεις για το Μετρό Θεσ/νικης και υποσχέσεις για τραμ
Σήμερα η Θεσσαλονίκη, όπως αναφέρουν όσοι δραστηριοποιούνται εκεί, αποτελεί μία πόλη-εφιάλτη: Ο κυκλοφοριακός κορεσμός των κεντρικών οδικών αρτηριών της πόλης, καθιστά αδύνατες όχι μόνο τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο, αλλά και με τα υφιστάμενα μέσα μεταφοράς. Απόρροια επίσης, της μετατροπής της συμπρωτεύουσας σε… απέραντο εργοτάξιο είναι η συρρίκνωση του τζίρου των εμπορικών καταστημάτων, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος έχει υποχρεωθεί να κατεβάσει ρολά.
Η υλοποίηση της βασικής γραμμής από το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό έως την περιοχή της Νέας Ελβετίας βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπη με αρχαιολογικά ευρήματα διαφορετικών αρχαιολογικών περιόδων, εμπλέκονται διαφορετικές Εφορίες αρχαιοτήτων και ως αποτέλεσμα η διαδικασία καθυστερεί δραματικά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αποπεράτωση του έργου δεν τοποθετείται νωρίτερα από το 2015, ενώ σοβαρά ερωτήματα δημιουργούν οι συνεχείς διαβεβαιώσεις του μέχρι πρότινος δημάρχου Θεσσαλονίκης Β. Παπαγεωργόπουλου ότι το Μετρό θα είναι έτοιμο μέχρι το τέλος του 2012.
Κατά τις χθεσινές εξαγγελίες Μαγκριώτη, τέλος 2011 με αρχές του 2012 θα έχει προκύψει ο ανάδοχος για την επέκταση του Μετρό από το σταθμό Πατρικίου προς την Καλαμαριά (τον δεύτερο μεγαλύτερο Δήμο της πόλης) στα νότια. Πρόκειται για μία μικρή γραμμή 4,8 χλμ. που θα αποτελείται από πέντε νέους σταθμούς, της οποίας ο προϋπολογισμός ανέρχεται στα 425 εκατ. ευρώ, ενώ για την ολοκλήρωσή της απαιτούνται πέντε χρόνια. Ο διαγωνισμός αναμενόταν να ολοκληρωθεί εντός του 2010, όμως, εξαιτίας ενστάσεων η διαδικασία «τράβηξε» ένα χρόνο περισσότερο.
Κι ενώ η εκτέλεση των εργασιών του Μετρό Θεσσαλονίκης θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί τους Θεσσαλονικείς, την Κυριακή ο υφυπουργός Υποδομών Σπ. Βούγιας εξήγγειλε την κατασκευή δικτύου τραμ στην πόλη, του οποίου το κόστος υπολογίζεται στα περίπου 250 εκατ. ευρώ.
Αλλά και τα σχέδια για την κατασκευή θαλάσσιας αστικής ή περιαστικής συγκοινωνίας «ξεπαγώνουν», η οποία θα ξεκινάει από την πλατεία Ελευθερίας και θα καταλήγει στη Νέα Μηχανιώνα. Το εν λόγω εγχείρημα χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ενώ όσοι διαγωνισμοί υλοποιήθηκαν κηρύχθηκαν άγονοι.
