Οι ανάγκες της Θεσσαλονίκης
Καθημερινή, 01.01.2016
Του Σταύρου Τζίμα
Με την αυγή του 2016 δύο μεγάλα έργα πρόκειται να τεθούν σε κίνηση στη Θεσσαλονίκη. Τουλάχιστον αυτό ανακοινώθηκε από τους αρμόδιους, παραμονές των εορτών. Το μετρό και η αποκρατικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος. Και τα δύο έχουν βαλτώσει, μολονότι θεωρούνται απολύτως αναγκαία για την ανάπτυξη της πόλης.
Η κατασκευή του μετρό σταμάτησε πριν από δυόμισι χρόνια και από πέρυσι πάγωσαν και οι τελευταίες εργασίες, ως αποτέλεσμα της διαμάχης ανάμεσα στην κατασκευαστική εταιρεία και στην Αττικό Μετρό, αφήνοντας μια πόλη γεμάτη ανοιχτές τρύπες και μερικές χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες να φωνάζουν, με το δίκιο τους, γιατί η μακροχρόνια παρουσία των εργοταξίων «έσβησε» τα μαγαζιά τους. Στις αρχές της εβδομάδας ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης ανακοίνωσε την άμεση επανέναρξη των εργασιών, με μάλλον φιλόδοξο στόχο να παραδοθεί η βασική γραμμή του μετρό και η επέκτασή της στην Καλαμαριά εντός του πρώτου εξαμήνου του 2016.
Ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιος Πιτσιόρλας διαβεβαίωσε πως μέχρι τον Απρίλιο θα έχουν κατατεθεί οι δεσμευτικές προσφορές για τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης και θα δοθεί τέλος στο σίριαλ της πώλησης του λιμανιού της πόλης, την οποία οι ίδιοι οι φορείς της και φυσικά οι συνδικαλιστές εμπόδιζαν ποικιλοτρόπως με υψωμένα λάβαρα περί «ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας», «προδοσίας» και άλλων παρόμοιων. Αυτά τα έργα είναι για τη Θεσσαλονίκη τα «πνευμόνια» της για να προχωρήσει. Το μετρό έπρεπε να είχε κατασκευαστεί χθες, ώστε να αναπνεύσει η πόλη που πνίγεται στο κυκλοφοριακό και στη ρύπανση της ατμόσφαιρας. Είναι μόνο περιβαλλοντικό το θέμα; Ασφαλώς και όχι. Η Θεσσαλονίκη εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια σε μαγνήτη για τους γείτονες που συρρέουν με κάθε ευκαιρία κατά χιλιάδες, δίνοντας βαθιές ανάσες στην οικονομία της, που δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι ειδικά κάποιοι τομείς, όπως η εστίαση, περιμένουν την έλευση «των μυρίων» σαν το νερό στην έρημο. Φάλαγγες λεωφορείων από τη Βουλγαρία, τη Σερβία, τα Σκόπια, τη Ρουμανία και την Τουρκία καταφθάνουν στην πόλη τα Σαββατοκύριακα, τις γιορτές, τις περιόδους εκπτώσεων, κ.λπ., αλλά δεν βρίσκουν χώρο ούτε να σταθμεύσουν για να αποβιβάσουν τους υποψήφιους πελάτες της αγοράς και τους επισκέπτες των αξιοθέατων, αφού το κέντρο της μοιάζει με απέραντο πάρκινγκ και τα πεζοδρόμια αδιάβατα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Πώς μπορεί μια πόλη να προσδοκά στην τόνωση της οικονομίας της, όταν η ίδια είναι απωθητική για όλους εκείνους που θέλουν να αφήσουν τα λεφτά τους; Το λιμάνι της, που ιστορικά έδινε στην πόλη στρατηγικό πλεονέκτημα, κινδυνεύει να χάσει το… πλοίο, αν αυτό δεν έχει γίνει ήδη. Ο πόλεμος των λιμανιών στην Μεσόγειο διεξάγεται σκληρός και όποιος μείνει πίσω είναι τελειωμένος. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και για το μετρό και για το λιμάνι, και τώρα οι αρμόδιοι οφείλουν να τρέξουν. Κυρίως όμως πρέπει να κινητοποιηθεί η πόλη, αφήνοντας κατά μέρος ιδεοληψίες, κοντόθωρες προσεγγίσεις και αστείες αντιπαλότητες, ώστε να μην επιτρέψει άλλες παλινωδίες και καθυστερήσεις.
